ULUSLARARASI BİLİMSEL KONFERANS DALMATIA VE KANDIA SAVAŞI,SAVAŞIN SONU 350 YILIN ANLAYIŞI (1669-2019) SPLİT

[eyuphuseyin]

ULUSLARARASI BİLİMSEL KONFERANS DALMATIA VE KANDIA SAVAŞI,SAVAŞIN SONU
350 YILIN ANLAYIŞI (1669-2019)

[eyuphuseyin]

INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE

DALMATIA AND THE CANDIAN WAR,

COMMEMORATING THE 350 YEARS SINCE THE END OF THE WAR (1669-2019)

MEĐUNARODNI ZNANSTVENI SKUP

DALMACIJA I KANDIJSKI RAT,

O 350. OBLJETNICI ZAVRŠETKA RATA (1669.-2019.)



Organizers / Organizatori

Književni krug Split

Odsjek za povijest Filozofskoga fakulteta Sveučilišta u Splitu

KNJIGA MEDITERANA 2019.

(Split, 22. – 28. rujna)


INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE
DALMATIA AND THE CANDIAN WAR, COMMEMORATING THE 350 YEARS SINCE THE END OF THE WAR (1669-2019)

Split, 26th and 27th of September 2019

MEĐUNARODNI ZNANSTVENI SKUP
DALMACIJA I KANDIJSKI RAT, O 350. OBLJETNICI ZAVRŠETKA RATA (1669.-2019.)

Split, 26. i 27. rujna 2019.

Centar za lokalnu povijest i rodoslovlje Filozofskog fakulteta u Splitu

KNJIŽEVNI KRUG

SPLIT

2019
Organising and scientific committee

Marko Rimac (president)

Nenad Cambi

Vjeran Kursar

Josip Vrandečić

Duje Jerković (collaborating member)




Organizacijski i znanstveni odbor

Marko Rimac (predsjedavajući)
Nenad Cambi

Vjeran Kursar

Josip Vrandečić

Duje Jerković (suradnik)

[eyuphuseyin]

International scientific conference DALMATIA AND THE CANDIAN WAR, COMMEMORATING THE 350 YEARS SINCE THE END OF THE WAR (1669-2019)

Split, 26th and 27th of September 2019

Međunarodni znanstveni skup DALMACIJA I KANDIJSKI RAT, O 350. OBLJETNICI ZAVRŠETKA RATA (1669.-2019.)

Split, 26. i 27. rujna 2019.






SCHEDULE OF PAPERS

RASPORED IZLAGANJA


Thursday, 26th September / Četvrtak, 26. rujna

Fortress of Klis museum / Kliška tvrđava


8.00 Bus departure from Split (from the vicinity of hotel Bellevue) to the fortress of Klis

Polazak autobusom iz Splita (blizina hotela Bellevue) prema Kliškoj tvrđavi

9.00 Inauguration of International Conference (organizers)

Otvoranje Međunarodne konferencije (organizatori)
Welcoming speeches (local government officials)

Pozdravni govori (dužnosnici lokalne uprave)

9.30 Nenad Moačanin – opening lecture / uvodno predavanje

Some remarks on the importance of the Cretan war regarding Croatian history

Neka zapažanja o važnosti Kandijskog rata za hrvatsku povijest 9.50 Coffe break / Pauza za kavu

10.00 FIRST SESSION / PRVI DIO Chairman / Predsjedavajući: Marko Rimac

Michael Ursinus: The Sultan’s Salt Works of Sita and Banska during the Early

Years of the Candian War: Ottoman Evidence from the Poljica Archives

Sultanove solane u Sitima i Banskoj u početnim godinama Kandijskog rata: Osmanska vrela iz poljičkih arhiva

Vera Constantini: Trade networks in Dalmatia at the outbreak of the War of Candia Trgovačke mreže u Dalmaciji uoči izbijanja Kandijskog rata

Marija Andrić: Essendo seguita la Pace con il nostro Imperatore: Bosnian merchants and reopening of port of Split (1670-72)

Essendo seguita la Pace con il nostro Imperatore: Bosanski trgovci i ponovno otvaranje splitske luke/skele (1670-72)
Gunes Ysyksel: The Status of Salt-House (Tuzhane) in Gabela and the War of Candia Status skladišta soli (tuzhane) u Gabeli i Kandijski rat

11.15 Coffe break / Pauza za kavu

11.30 Tour of the fortress of Klis

Obilazak Kliške tvrđave
12.30 Bus departure for lunch (Stella Croatica)

Polazak autobusom na ručak (Stella Croatica)
14.15 Bus departure back to fortress of Klis Polazak autobusom nazad do Kliške tvrđave


14.45 SECOND SESSION / DRUGI DIO

Chairman / Predsjedavajući: Josip Faričić

Eric Dursteler: Venice, Klis and the Cretan War

Venecija, Klis i Kandijski rat

Josip Pavić: Summer of ’46 – The Making of New Defensive System of Šibenik and its Consequences


Ljeto ‘46 – Stvaranje novog obrambenog sustava oko Šibenika i njegove posljedice

Ivo Glavaš: Provveditore Antonio Bernardo and the Defence of Šibenik Providur Antonio Barbaro i obrana Šibenika

Roberto Vaccher: The face of war: psychological costs of combat and life conditions of venetian soldiers during the war of Candia (1645-1669)

Lice rata: psihološka cijena borbe i životni uvjeti mletačkih vojnika tijekom Kandijskog rata (1645-1669)

16.00 Coffe break / Pauza za kavu



16.15 THIRD SESSION / TREĆI DIO Chairman / Predsjedavajući: Joshua White

Josip Faričić – Zdenko Dundović: Zemunik and Vrana – areas of Venetian-Ottoman conflicts on maps from MS. Wcovich Lazzari collection in the Correr

Zemunik i Vrana – poprišta mletačko-osmanskih sukoba na zemljovidima rukopisne zbirke Wcovich Lazzari u Muzeju Correr

Federico Bulfone Gransinigh: The fortress of Bačvice and the war of Candia. Project, motivations and implications

Tvrđava Bačvice i Kandijski rat. Projekt, poticaji i implikacije

Angela de Maria: The ‘ahd- names of 1671 and the definition of Ottoman-Venetian territories in the Dalmatian frontier

Ahd-name iz 1671. i utvrđivanje osmansko-mletačkih područja na dal-matinskom krajištu

17.15 Coffe break / Pauza za kavu


17.30 FOURTH SESSION / ČETVRTI DIO Chairman / Predsjedavajuća: Vera Constantini

Elma Korić: Some events in the Dalmatian hinterland before the beginning of the Cretan War

Neki događaji iz dalmatinskog zaleđa prije početka Kandijskog rata

Nury Adiyeke: Cretan Wars in Accordance within the Context of the Ottoman Adriatic Policy

Kako se Kandijski ratovi uklapaju u kontekst osmanske jadranske strate-gije?

Joshua M. White: Ottoman Piracy, Privateering, and Anti-Piracy Measures in the Adriatic, 1645-1684

Osmanska piraterija, gusarenje i protupiratske mjere na Jadranu, 1645-1684

Ayşe Nükhet Adiyeke: War and daily life intermingled: Establishment of Ottoman administration during the Wars of Crete

Isprepletenost rata i svakodnevice: Uspostava osmanske uprave za vrijeme Kandijskih ratova

19.00-19.30 Bus departure to Split / Povratak u Split



Friday, 27th September / Petak, 27. rujna Zavod HAZU, Split, Trg braće Radića 7

8,30 — FIFTH SESSION / PETI DIO Chairman / Predsjedavajući: Marko Rimac

Domagoj Madunić: The Integration of the Morlacchi into the Venetian Defensive System during the War of Crete (1645-1669)

Integriranje Morlaka u mletački obrambeni sustav za vrijeme Kandij­ skog rata (1645-1669)

Željana Parčina Rešić: Local Dalmatian population and their role in defensive policy of Serenissima during War of Candia

Lokalno dalmatinsko stanovništvo i njegova uloga u obrambenoj politici Serenissime za vrijeme Kandijskog rata

Slavko Kovačić: Count Marko Srdanović and glagolitic parish vicars don Ivan Nenadić and don Marko Kadić Kotromanjić during the uprizing of Primorci in 1646

Knez Marko Srdanović i župnici glagoljaši don Ivan Nenadić i don Marko Kadić Kotromanjić za ustanka Primoraca godine 1646.

Kristijan Juran: Northern Dalmatia Islands in the context of Morlach migrations during the War of Candia

Sjevernodalmatinski otoci u kontekstu morlačkih migracija tijekom Kandijskog rata

10.00 Coffe break / Pauza za kavu



10.15 SIXTH SESSION / ŠESTI DIO Chairman / Predsjedavajuća: Katerina B. Korrè

Francesco Cerea: Zug’s mercenaries at the Venice Service: the case of the captains of the Ägeri valley

Plaćenici iz Zuga u službi Venecije: slučaj satnika iz doline Ägeri

Özgür Kolçak: Captives, Yet Still Soldiers: Venetians in the Seven Towers through the Eyes of the Habsburg Prisoners

Zarobljenici, ali još uvijek vojnici: Venecijanci u tvrđavi Sedam kula (Yedikule) viđeni očima habsburških zarobljenika

Filip Novosel: Echoes of Central European battlefields in the Eastern Adriatic coast: The Thirty years war veterans serving as capi de guerra under the banner of St. Mark in Dalmatia during the War of Crete

Odjeci srednjoeuropskih bojišta na istočnojadranskoj obali: Veterani Tridesetogodišnjeg rata kao ‘Capi de guerra’ pod stijegom svetog Marka u Dalmaciji tijekom Kandijskog rata

Josip Vrandečić: The siege of Knin in the Year 1654

Opsada Knina 1654. godine

12.00 Lunch at »Apetit« restaurant / Ručak u restoranu Apetit
13.30 SEVENTH SESSION / SEDMI DIO Chairman / Predsjedavajući: Neven Isailović

Christos Zampakolas: The Candian War and the »patria cretense« in the Greek confraternity in Venice

Kandijski rat i »patria cretense« u Grčkoj bratovštini u Veneciji

Katerina B. Korrè: The Greek element in Dalmatia at the time of the War of Candia. The main components of a scholarly research

Grčka prisutnost u Dalmaciji u doba Kandijskog rata. Glavne znanstveno-istraživačke sastavnice

Vjeran Kursar: War-time Dalmatia in the Travelogue (Seyahatname) of Evliya Celebi

Ratnodobna Dalmacija u Putopisu (Seyahatnami) Evlije Čelebije

Marco Romio: Making peace during wartime. Cross-border mediation at Boka Kotorska frontier

Sklapanje mira tijekom rata. Prekogranična medijacija na bokokotor-skom krajištu



Nikša Varezić: Dubrovnik’s »Antemurale Christianitatis« – the rhetorical strategy of Dubrovnik in comunication with Roman Curia

Dubrovačko »predziđe kršćanstva« – retorička strategija Dubrovnika u komunikaciji s Rimskom kurijom

15.15 Coffe break / Pauza za kavu



15.30 EIGHT SESSION / OSMI DIO Chairman / Predsjedavajući: Vjeran Kursar

Aleksandar Jakovljević – Neven Isailović: Ottoman-Venetian frontier in the hin-terland of Šibenik 1522–1671

Mletačko-osmansko krajište u zaleđu Šibenika 1522-1671.

Ivna Anzulović – Lovre Lučić: Venetian-Ottoman border in Novigrad area, before and after the Candian war

Mletačko-osmanska granica na novigradskom području, prije i poslije Kandijskog rata

Duje Jerković: Mastering nature and making cadaster out of defter lands: surveying Aquisto nuovo

Svladavanje prirode i izrada katastra od defterskih zemalja: geodetsko premjeravanje Nove stečevine

Marko Rimac: Border demarcation and land consignation: asserting power through map drawing at the end of War of Candia

Demarkacija granice i dodjeljivanje zemlje: afirmiranje moći kroz crtanje zemljovida na kraju Kandijskog rata

17.00 Closing debate and speaches / Zaključna rasprava i govori

[eyuphuseyin]

SAŽETCI

Ayşe Nükhet Adiyeke

Institute of Social Sciences, Mersin University

WAR AND DAILY LIFE INTERMINGLED: ESTABLISHMENT OF THE OTTOMAN ADMINISTRATION DURING THE WARS OF CRETE
The war that began in Crete in 1645 and continued until September 1669, was the last stage of the Ottoman- Venetian struggles. Most of the war took place as the Ottoman siege around Candia and the Venetian resistance to it. The other major port cities of Chania and Rethymno and eastern Crete was conquered by Ottomans in the first few years of the war.

Extraordinary processes and ordinary relations coexisted on the same piece of land. Between 1645 and 1669, during the Cretan War, administrative, economic and social life quickly returned to its normal state in other parts of the island. The eyalet (province) of Crete was established, Chania became the temporary administrative center, and with the appointment of kadıs, the kadı courts became operational. In 1650, tahrir registers were compiled throughout the island except for the besieged region. With this register, tax regulations and jizya exemptions were determined in accordance with the Ottoman classical system. Significant steps were taken for the viticulture and olive growing, the main sources of livelihood of the island. Tımars and has lands of the rulers and the Sultan were determined. As it is understood from the kadi court records, daily life returned to its old routine and pre-Ottoman property rights were registered. The only change in social life was the conversion of some indigenous people of the island and mixed marriages between these new Muslims and indigenous Orthodox Greeks.

The aim of this paper is to discuss the activities in these three main areas while the war continued on the same piece of land. Land registry books, kadı court records of that period and particularly Ottoman Archives will be the main sources of our study.




TRANSLATE ÇEVİRİSİ:

Ayşe Nükhet Adiyeke

Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü

SAVAŞ VE GÜNLÜK YAŞAM ARAYIŞ: GİRİT SAVAŞLARINDA OSMANLI YÖNETİMİNİN KURULMASI

1645'te Girit'te başlayan ve 1669 Eylül'üne kadar devam eden savaş, Osmanlı-Venedik mücadelelerinin son aşamasıydı. Savaşın çoğu, Candia çevresindeki Osmanlı kuşatması ve Venedik'in buna karşı direnişi olarak gerçekleşti. Diğer önemli liman kentleri olan Hanya ve Resmo ve doğu Girit, savaşın ilk birkaç yılında Osmanlılar tarafından fethedildi.

Olağanüstü süreçler ve sıradan ilişkiler aynı toprak parçasında bir araya geldi. 1645-1669 yılları arasında Girit Savaşı sırasında idari, ekonomik ve sosyal yaşam hızla adanın diğer bölgelerinde normal durumuna döndü. Girit eyaleti kuruldu, Hanya geçici idari merkez oldu ve kadı'ların atanmasıyla kadı mahkemeleri faaliyete geçti. 1650'de kuşatılmış bölge dışındaki adalar boyunca tahrir kayıtları derlenmiştir. Bu sicil ile, Osmanlı klasik sistemine göre vergi düzenlemeleri ve jizya muafiyetleri belirlenmiştir. Adanın geçim kaynağı olan bağcılık ve zeytin yetiştiriciliği için önemli adımlar atılmıştır. Timerler, yöneticilerin ve Sultan'ın toprakları belirlendi. Kadi mahkeme kayıtlarından anlaşıldığı üzere günlük yaşam eski rutine geri döndü ve Osmanlı öncesi mülkiyet hakları tescil edildi. Sosyal yaşamdaki tek değişiklik, adanın bazı yerli halkının ve bu yeni Müslümanlar ile yerli Ortodoks Rumlar arasındaki karma evliliklerin dönüşümü oldu.

Bu yazının amacı, savaş aynı arazide devam ederken, bu üç ana alandaki faaliyetleri tartışmaktır. Çalışmamızın ana kaynakları tapu defterleri, o dönem mahkeme kayıtları ve özellikle Osmanlı Arşivi olacaktır.

[eyuphuseyin]

Nuri ADIYEKE

Early Modern History Division, Department of History, Faculty of Letters, Dokuz Eylul University

CRETAN WARS IN ACCORDANCE WITHIN THE CONTEXT OF THE OTTOMAN ADRIATIC POLICY

When the Turks conquered Istanbul, the Eastern Roman Empire became a thing of the past and the Ottoman state turned into an empire. During the reign of Mehmet the Conqueror, many islands in the Aegean Sea came under Ottoman rule. Henceforth, the Ottoman expansion was possible in the Peloponnese, Albania and the Adriatic coast. During the reign of Selim I, the entire Eastern Mediterranean, including Egypt, came under Ottoman rule, and after the Rhodes and Cyprus islands were conquered, the dominant political power in the Eastern Mediterranean became the Ottoman Empire.

This new situation significantly altered the Eastern Mediterranean trade. The two most important actors of the Mediterranean trade, Genoa and Venice, had estab-lished relations with the Byzantines, Mamluks, and Seljuks in the east, and they now had to deal with the Ottoman Empire. The Ottomans, who became the ruler of the Eastern Mediterranean trade, favored the Venetian Republic over the Genoese. With trade concessions granted to the Republic of Venice, broad ambassadorial rights and constantly renewed trade agreements, Venice became the most significant player in the Eastern Mediterranean trade. As Braudel put it, by the 16th century, Venice had become the richest city in the Mediterranean.

In contradiction to these positive developments for the Republic of Venice, the important development that would bring about Venice’s end lay in the territorial expansion policy of the Ottoman Empire. The conquest of Istanbul followed by the subjugation of the Archipelago / Aegean Islands, the Peloponnese and the Balkans, the Dalmatian coast, Kefalonia, Zakynthos, Levkas and Corfu Islands, Rhodes, Cy-prus, and finally the conquest of Crete, meant the beginning of the end of Venice’s control over the Mediterranean.

In this paper, this process will be analyzed through Ottoman sources, and es-pecially the Ecnebi Defterleri (Records of the Foreigners) in the Ottoman Archives.




Nuri ADIYEKE

Erken Modern Tarih Anabilim Dalı, Tarih Bölümü, Edebiyat Fakültesi, Dokuz Eylül Üniversitesi

OSMANLI ADRİATİK POLİTİKASI İÇERİĞİ İLE İLGİLİ GİRİT SAVAŞI

Türkler İstanbul'u fethettiğinde, Doğu Roma İmparatorluğu geçmişte kaldı ve Osmanlı devleti bir imparatorluğa dönüştü. Fatih Sultan Mehmet döneminde Ege Denizi'ndeki birçok ada Osmanlı egemenliğine girdi. Bundan böyle, Mora'nın genişlemesi Mora, Arnavutluk ve Adriyatik kıyılarında mümkün olmuştur. I. Selim döneminde, Mısır da dahil olmak üzere tüm Doğu Akdeniz Osmanlı yönetimi altına girdi ve Rodos ve Kıbrıs adaları fethedildikten sonra, Doğu Akdeniz'deki baskın siyasal iktidar Osmanlı İmparatorluğu oldu.

Bu yeni durum Doğu Akdeniz ticaretini önemli ölçüde değiştirdi. Akdeniz ticaretinin en önemli iki oyuncusu olan Cenova ve Venedik, doğuda Bizanslılar, Memlükler ve Selçuklularla ilişkiler kurmuş ve şimdi Osmanlı Devleti ile uğraşmak zorunda kalmıştır. Doğu Akdeniz ticaretinin hükümdarı olan Osmanlılar, Venedik Cumhuriyeti'ni Cenevizlilere karşı tercih etti. Venedik Cumhuriyeti'ne verilen ticaret imtiyazları, geniş elçilik hakları ve sürekli yenilenen ticaret anlaşmalarıyla Venedik, Doğu Akdeniz ticaretinde en önemli oyuncu oldu. Braudel'in belirttiği gibi, 16. yüzyılda Venedik, Akdeniz'deki en zengin şehir haline gelmişti.

Venedik Cumhuriyeti için bu olumlu gelişmelere aykırı bir biçimde, Venedik’in sonunu getirecek önemli gelişme, Osmanlı İmparatorluğu’nun toprak genişleme politikasında yatmaktadır. İstanbul'un fethi, ardından Adalar / Ege Adaları, Mora ve Balkanlar, Dalmaçya kıyıları, Kefalonya, Zakynthos, Levkas ve Korfu Adaları, Rodos, Cy-prus ve son olarak Girit'in fethi ile sonuçlandı. Venedik'in Akdeniz üzerindeki kontrolünün sona ermesi.

Bu yazıda, bu süreç Osmanlı kaynaklarından ve özellikle de Osmanlı Arşivlerinde Ecnebi Defterleri'nden (Yabancıların Kayıtları) analiz edilecektir.

[eyuphuseyin]

Marija Andrić

The Institute of History, Belgrade

ESSENDO SEGUITA LA PACE CON IL NOSTRO IMPERATORE: BOSNIAN

MERCHANTS AND REOPENING OF PORT OF SPLIT (1670-72)

The beginning of the War of Candia in 1645 had stopped the considerable economic exchange that the Venetians developed with the Ottoman Empire through commercial port of Split ever since the opening in 1592. When this trade port was reopened, in 1670 a group of Bosnian merchants introduced a plea in Venice with an aim to point out a few mercantile problems that they see as an important to be resolved in Split. The attempt of this discourse would be to analyse the conditions of trade in Split after the War of Candia in the context of those issues that merchants from Ottoman Bosnia presented. It is important to argue how the trade in Split started off once the peace between Venice and the Ottoman Empire was concluded and if the conditions were suitable for Bosnian merchants to stop using trade port of Dubrovnik and direct their business back to Split. This will be presented by analysing regulations concerning taxes, merchant galleys, guardians and other arrangements in lazaretto, indicating if Venice introduced new principles in port of Split after the War of Candia.


TRANSLATE ÇEVİRİ:
Marija Andrić

Belgrad Tarih Enstitüsü

ESSENDO SEGUITA LA YERİ CON IL NOSTRO IMPERATORE: BOSNA

BORÇLAR VE BÜYÜME LİMANININ TEKRARLANMASI (1670-72)

1645’te Candia Savaşı’nın başlangıcı, Venedik’lerin Osmanlı İmparatorluğu ile birlikte 1592’deki açılıştan bu yana ticari ticaret limanı ile geliştirdikleri önemli ekonomik değişimi durdurmuştu. Bu ticaret limanı yeniden açıldığında, 1670’de bir grup Bosnalı tüccar ortaya çıktı. Venedik’te yapılan bir açıklamada, Split’te çözülecek önemli olduğunu düşündükleri birkaç ticari soruna dikkat çekti. Bu söylemin girişimi, Candia Savaşı'ndan sonra Split'teki ticaret koşullarını Osmanlı Bosna'lı tüccarların sunduğu konular bağlamında analiz etmektir. Venedik ile Osmanlı İmparatorluğu arasındaki barışın sona ermesiyle Split'teki ticaretin nasıl başladığını ve Bosnalı tüccarların Dubrovnik ticaret limanını kullanmayı bırakıp işlerini tekrar Split'e yönlendirmek için şartların uygun olup olmadığını tartışmak önemlidir. Bu, Venedik'in Candia Savaşı'ndan sonra Split limanında yeni ilkeler getirip getirmediğini belirten vergiler, ticari mutfaklar, veliler ve lazaretto'daki diğer düzenlemelerle ilgili düzenlemeleri analiz ederek sunulacak.

[eyuphuseyin]

Ivna Anzulović—Lovre Lučić

Croatian Academy of Sciences and Art - The Institute

for Historical Sciences in Zadar

Archaeological Museum in Zadar

VENETIAN-OTTOMAN BORDER IN NOVIGRAD AREA,

BEFORE AND AFTER THE CANDIAN WAR

The town of Novigrad has until the Ottoman arrival been a center of district which incorporated the whole northeastern part of present day Ravni kotari, which belonged to archaic Comitatus Luca. It was a strategically important fort and one of the keys to the defense of Zadar, so the Venetians made effort to preserve it under their rule. The wider area of Novigrad has been troubled by the Ottomans and was reducing in size, especially after the fall of Nadin and Vrana in 1538 ant he War od Cyprus when it loses the bigger part of territory but manages to survive.

The border demarcation after the War of Cyprus and Candian War started right at the area of Novigrad at the southeastern side from it at the sea shore. After the War of Cyprus in 1576 the border was only 3-4 km distant from the fort to the southeast


TRANSLATE ÇEVİRİ:

Ivna Anzulović - Lovre Lučić

Hırvatistan Bilim ve Sanat Akademisi - Enstitü

Zadar'da Tarih Bilimleri Anabilim Dalı

Zadar'daki Arkeoloji Müzesi

NOVİGRAD ALANINDA VENETYEN-OSMANLI SINIRI,

CANDIAN SAVAŞINDAN ÖNCE VE SONRA

Novigrad şehri, Osmanlı'nın gelişine kadar, günümüzün kuzeydoğu bölümünü oluşturan, antik Comitatus Luca'ya ait olan Ravni kotari'nin bulunduğu bir bölge merkezi olmuştur. Stratejik öneme sahip bir kale ve Zadar'ın savunmasının anahtarlarından biriydi, bu nedenle Venedikliler kendi yönetiminde korumak için çaba harcadılar. Daha geniş Novigrad bölgesi Osmanlılar tarafından rahatsız edildi ve 1538'de özellikle Nadin ve Vrana'nın düşmesinden sonra Kıbrıs’ın savaş bölgesini kaybettiği ancak hayatta kalmayı başardığı zaman, Savaş Savaşı’nın büyüklüğü azaldı.

Kıbrıs Savaşı ve Kanada Savaşı'ndan sonra sınır çizgisi, güneydoğudaki Novigrad bölgesinde, hemen deniz kıyısında başlamıştır. 1576'da Kıbrıs Savaşı'ndan sonra sınır, kaleden güneydoğuya yalnızca 3-4 km uzaktaydı.

[eyuphuseyin]

and 7 km to the southwest. After that Novigrad barely manages to survive, loses its land possessions, with only the area of Dolac remaining partly at their disposal up to the 5th century early Christian church of Saint Martin which remained in Ottoman hands at the very border. Novigrad remained an important and impregnable point at the south side of the Sea of Novigrad. At the start of Candian War in 1646 due to lack of immediate help and unfortunate parley in the fort, Novigrad falls to the Ot-toman hands, it’s population fled to the island of Pag only to return after 10 months to help liberate Novigrad. Even though it is regarded that Venice extended posses-sions in Dalmatia, it was not the case in Novigrad area. It is because we consider the presently published opinions about the demarcation to be false completely. With the new ubication set by the author border set in 1671 (linea Nani) was even closer to the settlement to some 2 km to the southeast, and to the west, where it also ended at the sea shore, to the distance of about 1,8 km. With that border Novigrad has been completely surrounded by the Ottomans and was connected to the rest of Venetian possessions only by sea routes.

This debate presents the new ubication of the border demarcation after the Candian War and attempts to clarify such border demarcation and how it influenced the new allocation of land possessions after the liberation of Ottoman rule. It also attempts to locate individual villages and possessions in the vicinity of Novigrad, and it will also discuss the usurpations and cultivation of possession in those villages by those from the Venetian side. Those are abandoned medieval villages whose names we still find in documents even though most of them are not known any more under those names. Also the possession of count of Posedarje is being discussed, especially the part between Novigrad and Posedarje that came under the Ottoman rule. Further note is being made about the life of residents of Novigrad in such an environment. Namely, many have been killed or enslaved (some of them have been ransomed) while they cultivated their land or while doing everyday jobs such as collecting wood, fishing, cattle keeping, bringing water or kids while playing. Nonetheless Novigrad has preserved the bigger part of medieval population which still lives there.


TRANSLATE ÇEVİRİ:

güneybatıya 7 km. Bundan sonra Novigrad zorlukla hayatta kalmayı başaramadı, toprak mülklerini yitirdi, ancak yalnızca Dolac bölgesi, sınırda Osmanlı ellerinde kalan 5. yüzyıl başındaki Aziz Martin kilisesi olan Aziz Martin kilisesine kadar kısmen ellerinde kaldı. Novigrad, Novigrad Denizi'nin güney tarafında önemli ve aşılamaz bir nokta olarak kaldı. Acil yardım ve kaledeki talihsiz parlaksızlık nedeniyle 1646'da Kanada savaşının başlangıcında, Novigrad Ot-toman'ın ellerine düşüyor, nüfusu sadece 10 ay sonra Novigrad'ı kurtarmak için geri dönmek için Pag adasına kaçtı. Venedik'in Dalmaçya'da mülkiyeti genişlettiği düşünüldüğü halde Novigrad bölgesinde durum böyle değildi. Bunun nedeni, sınır hakkında şu anda yayınlanan görüşlerin tamamen yanlış olduğunu düşünmemizdir. 1671'de belirlenen yazar sınırının belirlediği yeni ubication (linea Nani) ile, güneydoğu ve 2 deniz kenarındaki biten batıya yaklaşık 2 km. , 8 km. Bu sınırla Novigrad tamamen Osmanlılarla çevriliydi ve geri kalan Venedik mülklerine sadece deniz yolları ile bağlandı.

Bu tartışma, Kanarya Savaşı'ndan sonra sınır sınırlandırmasının yeni bir şekilde yayınlanmasını ve bu sınır sınırlanmasını netleştirmeye çalışır ve Osmanlı idaresinin kurtuluşundan sonra yeni toprak mülkiyeti tahsisini nasıl etkilediğini açıklamaya çalışır. Ayrıca, Novigrad çevresindeki münferit köyleri ve mülkleri bulmaya çalışır ve aynı zamanda Venedikli kesimler tarafından bu köylerde sahip olunan mülklerin kullanımları ve tarımı ile ilgili tartışmaları tartışır. Bunlar, pek çoğu bu isimler altında bilinmese de, hala belgelerde bulduğumuz terk edilmiş ortaçağ köyleridir. Ayrıca Posedarje sayısı, özellikle de Novigrad ve Posedarje arasında Osmanlı hakimiyetine giren kısım ele alınmaktadır. Böyle bir ortamda Novigrad sakinlerinin yaşamları hakkında daha fazla not alınmıştır. Yani, birçoğu topraklarını tarımı yaparken veya bazıları toplanırken, odun toplamak, balık tutmak, sığır tutmak, su getirmek ya da çocuklar oynarken gündelik işler yaparken öldürüldü ya da köleleştirildi (bazıları fidye edildi). Bununla birlikte Novigrad, hala orada yaşayan Ortaçağ nüfusunun büyük bölümünü korumuştur.

[eyuphuseyin]

Federico Bulfone Gransinigh

Department of Architecture, University »G. D’Annunzio« of Chieti-Pescara

THE FORTRESS OF BAČVICE AND THE WAR OF CANDIA.

PROJECT, MOTIVATIONS AND IMPLICATIONS

The city of Split, especially in the 17th century, is a link between the Ottoman Empire and the northern Adriatic dominated by the Serenissima. The fortifications that, in the early decades of the seventeenth century, defended the city still have a medieval layout; these construction will be modified by the Venetians to protect themselves from the Turks during the Candia war. The fort of Bačvice constitutes a significant element of this system of fortifications with the other two bastionized architectures (Split and Gripe ) built to protect the city and the gulf. The location is very interesting: the fortress, at the entrance to the port, becomes the first element of defense against aggression from the sea. The study, based on the analysis of the drawings and the reports kept in the Archivio di Stato di Venezia and the Biblioteca Marciana in Venice (de Verneda, Innocenzo Conti et cetera), investigates in depth the structures of the fort de le Boteselle=Bačvice, relating this fortification to other contemporary ones; the study also analyzes the baroque construction site of the fortress and highlights, above all, the use of expert craftsmen and the application of innovative elements of military architecture »alla moderna«; these same elements will then be used in other fortresses of the Stato da Mar (Republic of Venice). Indeed a comparison will be made with later examples realized in the Adriatic basin, related to the geometry, and the materials used, through the analysis of contemporary build-ings, or geographically nearby. The Count Filippo Besset de Verneda is interesting, finally, to understand the choices that, developed and applied in Candia, triggered a series of interventions in various fortified sites of the middle Adriatic and in the northern Adriatic (including the fortress of Palma).



TRANSLATE ÇEVİRİ:

Federico Bulfone Gransinigh

Mimarlık Bölümü, Üniversite »G. D’Annunzio «, Chieti-Pescara

BAŞVURANIN CİHAZI VE CANDIA SAVAŞI.

PROJE, MOTİVASYON VE UYGULAMALARI

Özellikle 17. yüzyılda olan Split şehri, Osmanlı İmparatorluğu ile Serenissima'nın egemen olduğu kuzey Adriyatik arasındaki bağlantıdır. On yedinci yüzyılın başlarında, kenti savunduğu tahkimatlar hala bir ortaçağ düzenine sahipti; Bu yapılar Venedikliler tarafından Candia savaşı sırasında Türklerden korunacaklar. Belgrad kalesi, kenti ve körfezi korumak için inşa edilmiş diğer iki temel mimarisiyle (Split ve Gripe) bu tahkimat sisteminin önemli bir unsurunu oluşturur. Mekan çok ilginç: Liman girişindeki kale denizden saldırganlığa karşı ilk savunma unsuru haline geldi. Venedik'teki Archivio di Stato di Venezia ve Biblioteca Marciana'da (de Verneda, Innocenzo Conti et cetera) yapılan çizimlerin ve raporların analizine dayanan çalışma, Fort de le Boteselle = Bačvice'nin yapılarını derinlemesine inceler , bu tahkimatın diğer çağdaş imarlarla ilişkilendirilmesi; Çalışma ayrıca kalenin barok inşaat alanını da analiz ediyor ve her şeyden önce uzman zanaatkarların kullanımına ve askeri mimarinin yenilikçi unsurlarının uygulanmasına “alla moderna«; bu aynı unsurlar daha sonra Stato da Mar'ın (Venedik Cumhuriyeti) diğer kalelerinde kullanılacaktır. Nitekim, Adriyatik havzasında, geometri ve kullanılan malzemelerle ilgili çağdaş yapıların analizi veya coğrafi olarak yakınlardaki örnekler ile bir karşılaştırma yapılacaktır. Kont Filippo Besset de Verneda, sonunda Candia'da geliştirilen ve uygulanan seçimleri anlamak için ilginçtir, orta Adriyatik'teki çeşitli müstahkem bölgelerde ve Adriyatik'in kuzeyinde (Palma Kalesi dahil) bir dizi müdahaleyi tetiklemiştir.

[eyuphuseyin]

Francesco Cerea

Laboratory of History of the Alps, University of Italian Switzerland

ZUG’S MERCENARIES AT THE VENICE SERVICE: THE CASE

OF THE CAPTAINS OF THE ÄGERI VALLEY

From the Swiss point of view, the war of Candia is part of a wider context which is the one of the relations between the Swiss cantons and Venice. Over the centuries, the lagoon city favoured the aristocratic Bern for its political affinity, the commercial Zurich for its trade and the Grisons for its geographical proximity, but from the second half of the 17th century there was also a rapprochement with Zug and the catholic Central Switzerland (1687). Particularly during the Morea wars, we find the emblematic figure of Major Johann Jakob Muos (1660- 1729), who in 1691 managed to bring back to Zug the survivors of his decimated battalion. The subject of this study is the biographical and sociological analysis of Zug’s mercenaries, in particular of the forerunners of military service for the Serenissima, figures who emerged during the siege of Candia and who met their end in the cretan city. The names of these illustrious captains were Christian Heinrich (1615-1652) and Johann Engel Blattmann (1636 -1667), from two ancient dynasties, both from the Ägeri val-ley, leading families in the politics and the history of Canton Zug.


TRANSLATE ÇEVİRİ:

Francesco Cerea

İtalyan İsviçre Üniversitesi, Alpler Tarihi Laboratuvarı

ZUG’IN VENEDİK HİZMETİ'NDEKİ MERCENARI: VAKA

ÄGERİ VADİSİ'NİN BAŞLIKLARI

İsviçre bakış açısından, Candia savaşı, İsviçre kantonları ile Venedik arasındaki ilişkilerden biri olan daha geniş bir bağlamın parçası. Yüzyıllar boyunca, lagün şehri aristokrat Bern'i siyasi yakınlığı, ticari Zürih ticareti ve Grisons'u coğrafi yakınlığı için tercih etmiş, ancak 17. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Zug ve Katolik Merkeziyle de yakınlaşma olmuştur. İsviçre (1687). Özellikle Morea savaşları sırasında, 1691'de ölümcül taburunun hayatta kalanlarını Zug'a geri getirmeyi başaran Binbaşı Johann Jakob Muos'un (1660-1729) sembolik figürünü buluyoruz. Bu çalışmanın konusu, Zug’in paralı askerlerinin, özellikle Serenissima’ya askerlik öncüsü olmak üzere, Candia kuşatması sırasında ortaya çıkan ve cretan kentinde sona eren rakamların Zug’in paralı askerlerinin biyografik ve sosyolojik analizleridir. Bu ünlü kaptanların isimleri, hem Ägeri val-ley'den, hem siyasette hem de Kanton Zug tarihinin önde gelen ailelerinden iki hanedandan Christian Heinrich (1615-1652) ve Johann Engel Blattmann (1636-1667) idi.